طراحی مدل انتقال دانش از دانشگاه به صنعت

ویژگی رایج اقتصاد پیشرفته صنعتی محور، سرمایه گذاری در تولید دانش و تبدیل دانش به محصولات نوآور است. از طرف دیگر طبق تحقیقات انجام شده، دانش حاصل از تحقیقات دانشگاهی منبع بالقوه و مهمی برای نوآوری صنعتی محسوب می شوند. از اینرو ارتباطات مستقیم بین دانشگاه و صنعت مزایای رقابتی مهمی برای صنعت بهمراه دارد. حال سوال اساسی این است چه عواملی بر انتقال دانش در رابطه دانشگاه با صنعت اثر می گذارد؟ در این تحقیق پس از بررسی دقیق ادبیات موضوع و مصاحبه با خبرگان عوامل تأثیرگذار بر فرایند انتقال دانش شامل دولت، دانشگاه، صنعت، ماهیت دانش، تنوع مسیرهای انتقال و تقاضای بازار مصرف شناسایی شدند. سپس با استفاده از پرسشنامه، اهمیت هر کدام از این عوامل در میزان انتقال دانش به صنعت مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روشهای تحلیل عاملی اکتشافی، تأییدی و تحلیل مسیر انجام شد. ابعاد سیاستهای حمایتی دانشگاه، سیستم پاداش و ارتقای محققان، عملکرد دفاتر انتقال فناوری، کیفیت تحقیقات دانشگاه، تجربه و رفتار کارآفرینی محققان و انگیزه مالی و غیر مالی محققان برای بررسی اثرگذاری متغیر دانشگاه بر میزان انتقال دانش شناسایی و توسط تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی مورد تأیید قرار گرفتند. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی اثرگذاری صنعت بر میزان انتقال دانش را از طریق ابعاد ظرفیت جذب، اعتماد، استراتژی، ساختار و فرهنگ تأیید کردند. سپس با کمک روش تحلیل مسیر روابط بین متغیرهای دانشگاه، صنعت، دولت، ماهیت دانش، تنوع مسیرهای انتقال دانش و تقاضای بازار مصرف با میزان انتقال دانش به صنعت در یک مدل ارائه گردید. نتایج آزمون تحلیل مسیر نشان داد دانشگاه، صنعت، تنوع مسیرهای انتقال دانش، ماهیت دانش و تقاضای بازار مصرف بر میزان انتقال دانش اثر مستقیم دارند. و نیز دولت بر دانشگاه، صنعت و تنوع مسیرهای انتقال دانش اثر مستقیم و بر میزان انتقال دانش اثر غیر مستقیم دارد.